Μεγάλη νικήτρια αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη ηττημένη της εκλογικής διαδικασίας στην Ιταλία είναι η ευρωλιγούρικη κεντροαριστερά των Μπερσάνι και Μόντι.Νικήτρια αφενός, διότι αν προστεθούν τα ποσοστά τους, σε ενδεχόμενες επαναληπτικές εκλογές έχουν σαφώς τον πρώτο λόγο και τις περισσότερες πιθανότητες επικράτησης.
Ηττημένη αφετέρου, διότι οι ευρω-πολιτικές είναι τόσο σκληρές που για να επιβιώσουν χρειάζονται ευρεία λαϊκή στήριξη και ισχυρή οπισθοφυλακή, αλλά τα πρόσφατα αποτελέσματα έδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται.
Η ιδεολογία “ό,τι πουν η Ευρώπη και οι Αγορές” απορρίπτεται από την πλειοψηφία των Ιταλών και μάλιστα χωρίς να έχει επιβληθεί σε αυτούς κανονικό Μνημόνιο, όπως στη χώρα μας.
Οι ευρω-λιγούρηδες μετρούν τις πληγές τους τώρα, διότι δεν αποτελούν παρά το 1/3 του εκλογικού σώματος.
Τα άλλα 2/3 μοιράστηκαν στον κίβδηλο αστικό ευρωσκεπτικισμό του κωμικού Σίλβιο και στον διαμορφούμενο αντισυστημικό αντιευρωπαϊσμό του κινήματος των Πέντε Αστέρων.
Τα επιτελεία της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης σίγουρα αυτή τη στιγμή αναρωτιούνται πού έκαναν λάθος, διότι στην Ελλάδα επεβλήθη (διά πυρρείου νίκης) μια θνησιγενής κυβέρνηση ετερόκλητων ευρω-λιγούρηδων για να αναχαιτιστεί η ευρύτατη αντιμνημονιακή αφύπνιση, στην Ιταλία επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο με τα χθεσινά εκλογικά αποτελέσματα (μόλις οι γείτονες διαπιστώσουν την επερχόμενη κωλοτούμπα του κωμικού Σίλβιο θα μετακινηθούν εκ νέου μαζικά), ενώ και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, όπου οι διαδηλώσεις είναι συνεχείς και πολυπληθείς, θεωρείται πλέον βέβαιο πως μόλις έρθουν οι εκλογές θα υπάρξουν σαρωτικές αλλαγές στην πολιτική πίτα αλλά και στον πολιτικό/ιδεολογικό προσανατολισμό των πολιτών.
Σ’ αυτό το γύρο εκφράζουμε τί δεν θέλουμε.
Σύντομα θα είμαστε σε θέση να εκφράσουμε και να διαμορφώσουμε αυτό που θέλουμε.
Είναι διαχειρίσιμη η αντιευρωπαϊκή στροφή του Νότου;
Πώς διάολο οι λαοί χωρών που είχαν ένα σαφή φιλοευρωπαϊκό χαρακτήρα, σήμερα φτύνουν στα μούτρα αυτήν την ελίτ που διαφεντεύει τις χώρες εκ του μακρόθεν;
Και πώς θα αντιδράσουν οι ευρω-ελίτ;
Τι θα σκαρφιστούν για να επικρατήσουν;
- Συνταγματικές υπαναχωρήσεις μήπως “για την ασφάλεια της χώρας”;
- Πολεμικές “κρίσεις” αλά Φόκλαντ;
- Γέννηση και γιγάντωση ναζιστικών ταγμάτων εφόδου με αντισυστημικό προσωπείο για να ταυτιστεί η κάθε αντίδραση με αυτά;
- Νόθες υπαναχωρήσεις στα λαϊκά αιτήματα προκειμένου να κατευναστεί η λαϊκή οργή;
- Βία και καταστολή ως μέθοδος τρομοκράτησης κάθε φωνής που αντιστέκεται;
- Τηλεοπτική τρομοκρατία;
Ό,τι και να σκαρφιστούν, είναι πλέον φανερό πως η Αγοροκρατία
διανύει τις “τελευταίες μέρες της Πομπηίας” και η κυριαρχία της (μέσω
-φαινομενικά τουλάχιστον- δημοκρατικών διαδικασιών) οδεύει προς το τέλος
της.Η ανατροπή της Αγοροκρατίας βέβαια είναι μια δύσκολη, επίμονη και επίπονη προσπάθεια.
Είναι σαν μια γέννα.
Αυτή τη στιγμή ζούμε τις “ζαλάδες” των πρώτων μηνών αυτής της γέννας.
Ζαλίζεται το σύστημα διότι κυοφορεί στην κοιλιά του την λαϊκή αντίσταση, η οποία δεν είναι ακόμη έτοιμη να αποσχιστεί από τον ομφάλιο λώρο του συστήματος και να βγει στον κόσμο.
Αλλά οι ζαλάδες αυτές συμβολίζουν την έναρξη μιας νέας περιόδου για τη ζωή του.
Χρειάζεται ακόμη καιρός ώσπου να φτάσουμε στις ωδίνες και στον τοκετό.
Όταν έρθει η ώρα, θα το διαπιστώσουμε.
Χρειάζεται καιρός ώσπου αυτό το έμβρυο να σχηματιστεί και να αποτελέσει κάτι τελείως καινούριο.
Αυτό που πρέπει να αποφύγουμε είναι η έκτρωση. Η εμφάνιση των ταγμάτων εφόδου αποσκοπεί στην επίδειξη αυτού του εμβρύου όχι ως προϊόν ελπίδας και ελπίδα νέας ζωής αλλά ως προϊόν βιασμού.
Βέβαια και το ίδιο το σύστημα φοβάται να οδηγηθεί στην επιλογή του νυστεριού καθώς αυτό μπορέι να επιφέρει σοβαρές βλάβες στον ίδιο τον οργανισμό του και επομένως προσπαθεί με ευφάνταστους τρόπους είτε να αποβάλει χωρίς νυστέρι είτε να σχηματίσει το έμβρυο, όπως ακριβώς θέλει αυτό.
Χρέος μας είναι να είμαστε γεροί, να αποφύγουμε τις κακοτοπιές και αυτόν τον καιρό που βρισκόμαστε μες στην κοιλιά, να σχηματιστούμε έτσι, ώστε όταν αποσυνδεθούμε οριστικά από τον ομφάλιο λώρο, να ανοίξουμε το παράθυρο μιας νέας ζωής.
Αν αντέξουμε τώρα, στους πρώτους μήνες της κύησης, μετά θα είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούμε.
Το έμβρυο αυτό κρατά στα χέρια του πολλές σημαίες: ελληνική, ιταλική, ισπανική, πορτογαλική…
αλλά πάνω απ’ όλα τη σημαία του καθαρού βλέμματος του Ανθρώπου που δεν μπορεί να αποδεχθεί πως τα κέρδη των Αγορών είναι αξίες ανώτερες από τη ζωή, την ελευθερία, τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια.
http://toixo-toixo.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου