Αντώνη, διάβασε αυτή την επιστολή!

Ο κόσμος είναι εξαγριωμένος. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το κράτος συμπεριφέρεται ως νονός της νύκτας και απειλεί με εξόντωση όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους. Είναι και ο τρόπος με τον οποίον τα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης αντιμετωπίζουν τους ιθαγενείς. Ο αναγνώστης Π.Σ. δίνει σήμερα την δική του οπτική. Καλό είναι να διαβάσουν αυτό το γράμμα. Κυρίως εκεί στο Μαξίμου…
Είναι δεκάδες τα σχετικά μηνύματα που έχουμε δεχτεί. Μηνύματα από ανθρώπους που μέχρι σήμερα ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο και τώρα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο περιθώριο. Και το πιο εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι οι φόροι αυτοί που επιβάλλουν θα εισπραχτούν μόνο… στα χαρτιά. Στο τέλος θα αναζητούν νέους τρόπους για να καλύψουν την τρύπα.  Στο μεταξύ, όμως, θα έχουν καταστρέψει μερικές ακόμη χιλιάδες ζωές.

Κύριε Σαμαρά διαβάστε αυτή την επιστολή. Κανονικά θα έπρεπε να ξεκινά ως εξής: Πρωθυπουργικό γραφείο ενταύθα…
“Νοιώθω ότι και για μένα σιγά-σιγά τελειώνει το πράγμα… καθώς σαλαμάκι - σαλαμάκι με έχουν φτάσει ως το κόκκαλο. Κατάντησα στα 60 μου να δουλεύω σαν αγριεμένος τριανταπεντάρης για να επιβιώσω, υπομένοντας και την προσβολή ότι ως ελεύθερος επαγγελματίας (έχω μια μικρή Ο.Ε.) είμαι εξ ορισμού ανυπόληπτος.
Μάλιστα το 2013 -με άλλοθι κάποιον “κακό υδραυλικό” με τον οποίο με εξισώνουν ηθικά- με τιμωρούν ακόμη περισσότερο φορολογικά, όταν τα χρήματα που βγάζω και που κάποτε επαρκούσαν για όλες μου τις ανάγκες, ίσα-ίσα έφτασαν φέτος για τους φόρους και τα χαράτσια. Αυτή είναι η αλήθεια των περισσοτέρων μας δυστυχώς και αν βρεθούμε στο δρόμο σε τέτοια ηλικία, καλό θα ήταν να υπάρχει ένα κρατικό ίδρυμα ευθανασίας και αποτέφρωσης για να μην υπάρχουν και τα έξοδα κηδείας.
Όσο για την ατσάλινη προθεσμία του Θεοχάρη, έλα που τα σημειώματα δεν έφτασαν ποτέ στα χέρια μου. Όπως μου είπαν στο ταχυδρομείο της περιοχής μου, απολύθηκε ξαφνικά (βλ. διαθεσιμότητα;;) ο διανομέας μας… … και ίσως το φθινόπωρο ξεκαθαρίσει το πράγμα. Ως τότε -είπαν- σποραδικά θα σας κάνουμε κάποια διανομή και… όχι… δεν μπορούμε τώρα να σας δώσουμε τίποτε γιατί έχει φλομώσει το σύστημα και θα πάρει ώρες να τα βρούμε. Αλλά η προθεσμία είναι 30 Αυγούστου!
Έφυγα σκεπτόμενος ότι στις πρώην Αγγλικές αποικίες της Αφρικής αυτό δεν θα μπορούσε να είχε συμβεί, γιατί οι Άγγλοι σίγουρα θα τους άφησαν ως κληρονομία τον σεβασμό τους για το ταχυδρομικό λειτούργημα. Υποθέτω πως οι δικοί μας δεν το βλέπουν έτσι και θέλουν να αποδείξουν ότι η μείωση προσωπικού στο υποκατάστημά τους αποτελεί ανυπέρβλητο πρόβλημα, ενώ στην πραγματικότητα αδιαφορούν πλήρως  για τον πολίτη. Ταχυδρομείο που διανέμει a volonte λοιπόν… γιατί τίποτε πια δεν λειτουργεί στην “πλεονασματική” Ελλάδα του Στουρνάρα, είτε για λόγους αντικειμενικούς ή επικοινωνιακούς ή και τα δύο… Έτσι “κατέβασα” τις “ταυτότητες οφειλής” μου -μαζί με τον  κοροϊδευτικά εύηχο “φόρο αλληλεγγύης”- και πλήρωσα την δόση μου έγκαιρα, σαν καλός πολίτης που είμαι.  Αναρωτιέμαι τι θα έκανα αν ήμουν 15 χρόνια μεγαλύτερος και δεν είχα ιδέα από ίντερνετ, καθώς δεν έχω και παιδιά.
Επειδή όμως έχουν το θράσος να μας δασκαλεύουν περί φορολογικής συνείδησης, κάποιος πρέπει να τους πει ότι αυτή δεν αποκτάται δια του εξαναγκασμού, αλλά ΚΑΤΑΚΤΑΤΑΙ όταν ένα κράτος είναι σοβαρό και μπορεί διαρκώς να αποδεικνύει έμπρακτα στους πολίτες του ότι οι φόροι που πληρώνουν έχουν ανάλογο αντίκρισμα στην ποιότητα ζωής τους. Μόνο όταν υπάρχει ανταποδοτικότητα μπορεί να καλλιεργηθεί η σχέση εμπιστοσύνης που φέρνει την φορολογική συνείδηση. Αλλά πότε την είχαμε αυτή στην Ελλάδα για να την χάσουμε και ειδικά τώρα που πήγε στο διάολο ακόμη και η στοιχειώδης ανταποδοτικότητα, ενώ όλοι πληρώνουν τα υπερδιπλάσια.
Όσο λοιπόν μας καταληστεύουν ξεδιάντροπα, ας πάψουν να μας λοιδορούν με ψευτο-ηθικά κηρύγματα και ας δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη για αυτό που πραγματικά είναι. Είναι τέτοια η απελπισία μου για την βλακεία, την ασυνέπεια και την ανικανότητα αυτών που μας διοικούν, που αν ήμουν νεότερος θα επέστρεφα στο εξωτερικό όπου έζησα τα 20 πιο παραγωγικά μου χρόνια. Προ δεκαετίας επέστρεψα γιατί πίστεψα ότι μπορούσα με την τεχνογνωσία που απέκτησα στην καριέρα μου να ζήσω έστω και πολύ πιο μετρημένα στην Ελλάδα, έχοντας ως αντιστάθμισμα την ικανοποίηση ότι προσφέρω κάτι χρήσιμο στην πατρίδα μου. Όμως τώρα αυτή η επιλογή δείχνει να γίνεται ο τάφος μου και ως παραγωγικού ατόμου και ως αξιοπρεπούς πολίτη”.

capital.gr